Podczas wakacyjnego pobytu na Mazurach, a konkretnie na półwyspie Kal, jednego dnia wybraliśmy się wycieczkę Śladami fortyfikacji z czasów II wojny światowej.
Pierwszym obiektem, który zwiedziliśmy był bunkier typu B (o grubości ścian i stropu 2 m) znajdujący się koło wsi Pozezdrze przy trasie Węgorzewo-Giżycko. Była to polowa kwatera Himmlera – ministra spraw wewnętrznych III Rzeszy, dowódcy SS i policji. Kwatera występowała pod kryptonimem „Hochwald” (wysoki las), zwana też Czarnym szańcem. Więcej o obiekcie można przeczytać na stronie atrakcje.mazury.pl
Następnym punktem wycieczki były dwie nieukończone śluzy w Leśniewie Dolnym i Leśniewie Górnym. Śluzy wraz z kilkoma innymi miały tworzyć kanał łączący jeziora mazurskie z morzem. Budowa kanału rozpoczęła się w 1911 roku, ale zastała przerwana po wybuchu I wojny św. Następnie do pomysłu wrócono w 1934 roku. W czasie trwania II wojny światowej obiekty Kanału Mazurskiego były tajne. W 1942 roku zaniechano dalszych prac i projekt nigdy nie został ukończony.
Duże wrażenie robi przede wszystkim śluza w Leśniewie Górnym, która ma 46 metrów długości, 7,5 metra szerokości i 17-metrowy spad. Na frontowej ścianie śluzy znajduję się wgłębienie po symbolu niemieckiego orła. Obecnie na terenie śluzy działa park linowy.
Następnie pojechaliśmy do byłej Kwatery Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych (OKH) „Mauerwald” III Rzeszy w Mamerkach. W latach 1940-1944 wybudowano tu około 250 obiektów, w tym 30 schronów żelbetowych. Jest to największy w Europie kompleks niezniszczonych bunkrów z okresu II wojny światowej.
Przespacerowaliśmy się po lesie, oglądając przede wszystkim bunkry z zewnątrz. Nie było wtedy jeszcze w tym miejscu muzeum oraz wieży widokowej, także przy okazji musimy tu w wrócić.
Wilczy Szaniec – w latach 1941–1944 kwatera główna Adolfa Hitlera i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych w lesie gierłoskim. To właśnie tu 20 lipca 1944 Claus von Stauffenberg i Werner von Haeften dokonali nieudanego zamachu na życie wodza III Rzeszy.
